اسفندیار رحیم مشایی حدود 2 ماه پیش حرف‌هایی غیرمنتظره درباره اسرائیل بر زبان آورد که خشم بسیاری از اصولگرایان و اصلاح‌طلبان را برانگیخت. این سخنان مورد اعتراض وسیع مراجع تقلید، مجتهدان عضو مجلس خبرگان و نمایندگان مجلس مواجه شد که همه یک‌صدا خواستار برکناری رئیس سازمان میراث فرهنگی و گردشگری شدند. حال آن‌که رئیس‌جمهوری اصلا به این اعتراضات اعتنایی نکرد و حتی تلویحا از مشایی حمایت هم کرد. مجلس ناراضی از موضع محمود احمدی‌نژاد کوشید تا با تصویب طرحی سازمان مشایی را از حوزه ریاست‌جمهوری منفک و به وزارت ارشاد ملحق کند تا بدین‌وسیله امکان اعمال فشار بر او را به‌دست آورد. حالا یک نماینده تهران که جزو فهرست دولت برای انتخابات بود و گویی کاری جز حمایت از دولت در مجلس ندارد، 146 نماینده تایید کننده این طرح را لجوج خوانده و آن‌ها را جنجال آفرین خوانده است. براستی چه کسی در این لجاجت به خرج داده است؟

آیا شیعیان قرآن را به حال خود رها کرده‌اند؟ قرآن‌نخوانی ضایعه‌ای عمومی و متاسفانه فراگیر است و حتی وقتی که بناست تا کاری در این باره انجام شود، صرفا روش برخی کشورهای عربی در برگزاری مجالس بزرگ قرائت قرآن بسنده می‌شود؛ حال آن‌که ائمه شیعه همواره از قرآن ناطق بودن خود،‌ لزوم توجه به معانی و عبارات و تفسیر و تحلیل دقیق آیات سخن گفته‌اند. ماه مبارک رمضان فرصت خوبی برای بازنگری در روش توجه ایرانیان به قرآن است.

 سایه هیولاروار این ساختمان عظیم، بر خانه خدا افتاده و طبق گفته‏ها، وهابی‏ها قصد دارند تا ساختمان دوقلوی این برج بزرگ را هم در زاویه مقابل آن بسازند.