آیا موبایل تهدید است یا فرصت؟ چند سال قبل که هنوز استفاده از تلفن همراه به این اندازه اهمیت و گسترش نیافته بود، تلفن همراه یک فرصت بود و همه در استفاده از آن سبقت می گرفتند و اکنون هم اینچنین است. اما این سیستم ارتباط گر ضروری که نمادی از پیشرفت و توسعه جوامع شده است در مجموعه ها و در نزد بسیاری از شخصیت هایی که کارهای استراتژیک و مهم انجام می دهند در حال رنگ باختن و فاصله گرفتن است، اکنون دیگر کمتر شخصیت مهمی پیدا می شود که تلفن همراهش پاسخگو باشد! علت چیست؟ شاید بشود دلایل متعددی برای آن بیان کرد، آنچه که رسانه ها و گزارش های سازمان های جاسوسی از کارآمدی این رسانه فرصت آفرین فاش کرده اند، بیانگر کاربرد ویژه آن در جمع آوری اخبار و اطلاعات برای سرویس های جاسوسی است.
هفته‌نامه صبح صادق در گزارشی خواندنی در 2 بخش به این موضوع بسیار مهم پرداخته است. قسمت 1/ قسمت 2
در پاییز 81 و در هفته‌نامه آینده‌سازان، مسعود احمد‌وند (همراه مرتضی توکلی در صفحات گزارش و اجتماعی) گزارشی را با تیتر « روزه خوری، خوشمره است؟» نوشت؛ هر چند آن شماره نشریه به‌دلایلی منتشر نشد، اما همواره اصل پرداختن به این موضوع جسورانه و قابل توجه بود. به‌خصوص در این روزها که دور و برمان پر است از آدم‌هایی که گستاخانه سیگار می‌کشند و چایی‌شان را سر می‌کشند و از تظاهر به روزه‌خواری هم شرم ندارند. پرداختن به این مساله مهم، در دستور کار هیچ کدام از نهادهای فرهنگی نیست و برخورد با ماجرا هم در حد یک بیانیه اخطارآمیز متوقف می‌ماند. ماه خدا رو به پایان است و برخی بندگان نه‌تنها خدا را ندیده‌اند که گاهی کوشیده‌اند تا به میهمانان خدا، بی‌حرمتی کنند. روزه‌خواری پدیده خطرناکی است که هر کدام از ما حداقل در حد یک تذکر لسانی یا روی در هم کشیدن باید با آن مقابله کنیم.
