... مدتی این مثنوی تاخیر شد

با آنکه دیدن اینترنت، جز عادات همیشگی است اما مدتی است که به پارسی بلاگ نیامده بود و وقتی آمدم که همه چیز نو شده بود.

عجالتا چون در دهه اول ذی القعده هستیم،‏یادداشت کوتاهی را که نوشته ام، اگر ببینید، خوشحالم کرده اید.

ای قوم به حج رفته!

همه پیام آوران حق آمدند تا در حریم بلند دوست، کرکس نفس راه نیابد و شیطان تمرد و طغیان، احرام نبندد. این حدیث مکرر حق گزاردن است و که آدم را از ازل در بیت العتیق گرد آورده و باز می آورد.

پس باید عازم شد و برخاست و رهسپار گردید، بی همرهی هوا و با همراهی "رب هذه البلده"؛ که بی یاری خضر نتوان عاشق اله شد.

اول. مگر جز این است که "تمام الحج لقاء الامام"؟ کدام امام؟ همان که مالک دیروز است و امروز و فردا. همان که صاجب عصر است وزمان و ولی حق. او آمده که "سراق الله" را دست کوتاه کند و آه بستاند و نوای جانکاه بر آرد در همه اوقات: "هل من ناصرا ینصرنی"؟

مگر قرارمان و ادعایمان جز اطاعت او و طاعت خدایش (که او، خون خداست) چیز دیگری بوده است؟ آنجا که در همه دعاها و التماسها و خواهشهایمان، "االهم ارزقنی حج بیتک الحرام" می خواستیم، در این سال و همه سالها. پس ادعایمان را در ترازوی ادا گذاشته اند، که: بسم الله! بیا و رقص کنان و چرخ زنان به زیر تیغ!

دوم. لفا امام، در دعای بدون معرفت نیست، که کجاوه حاملش، کج است و راه دشوار و مقصد ناپیدا. ادعا را ادا باید کرد و برپا شد تا داد گرفته و فریاد زاده شود و تجلی شرک و نفاق و کفر به زیر مشت و آوای "واجتنبوا الطاغوت" بیاید. این تمام رسالت انبیا و اولیاست.

خانه را باید از غیر پرداخت، چه خانه دل و چه بیت الله الحرام را؛ که هر دو جایگاه حضرت دوست است و داستانش را باید اعلام کرد که "ان الله بری من المشرکین و رسوله".

سوم. همه را دعوت می کنند تا به "حج الاکبر" بیایند، برای آنکه سبدهاشان را با سیبهای سرخ خورشید پر کنند. اما سبدها پر خواب است و کسی فریاد "سیب آوردم، سیب" را نمی شنود. که اگر بشنود می داند، میهمان شده است تا فهم کند که او یک است. نه اینکه دویی هم هست و او اول، که "یکی هست و نیست جز او، وحده لا اله الا هو". پس برای توحید، باید تبری جست از هر شرک و الحاد و انزجار را اعلام کرد از هر مشرک و ملحد. چه بهتر و زیباتر و محکم تر از روز عرفه؛ آنجا که امام هست و ما آمده ایم برای بیرون کردن خانه از غیر و دانستن وحدانیت.

... شاید هنگامه بازگشتن و گذشتن از لاشه دجالها و شیطانهای بزرگ روزگار، ندا باز آید که "در حرم لطف خدا بوده"ایم. انشا الله.

*با استفاده از "صهبای حج" اثر استاد" جوادی آملی".