از آب‏ها به بعد

روزی که دانش لب آب زندگی می‌کرد/ انسان در تنبلی لطیف یک مرتع/ با فلسفه‏های لاجوردی خوش بود

در سمت پرنده فکر می‌کرد/ با نبض درخت او می‌زد/ مغلوب شرایط شقایق بود

مفهوم درشت شط در قعر کلام او تلاطم داشت

انسان در متن عناصر می‌خوابید/ نزدیک طلوع ترس بیدار می‌شد

اما گاهی آواز غریب رشد در مفصل ترد لذت می‌پیچید / زانوی عروج خاکی می‌شد