قبول دارم، تیتر طولانی و کشداری است، اما درباره یک فیلم سینمایی ۱۵۰ دقیقه‌ای خسته کننده، آن هم مربوط به یکی از جذاب‌ترین شخصیت‌های تاریخی، باید جمله‌ای کامل به کار برد. «ابراهیم خلیل الله» محمدرضا ورزی، چند روزی است که بر پرده رفته و بعید می‌دانم به ضرب و زور تبلیغات وسیع تلویزیونی و شهری، حتی بتواند یک چندم بودجه چند صد میلیونی (و به روایتی میلیاردی‌اش) را تامین کند. گویی قرار نیست کار به کاردان سپرده شود و کارگردانی داستان حضرت ابراهیم را می‌سازد که حتی از نمایش پرکشش شعله‌های آتش نمرود هم ناتوان است و همه چیز سر هم بندی شده به پیش می‌رود... و ما هم‏چنان باید در حسرت بمانیم، حسرت ساخت یک اثر سینمایی مناسب مقام اولیا و اوصیا.