به هر نامی که بخوانیمشان، عنوان اسراییلی‌ها، صهیونیست‌ها، اشغالگران قدس و... فقط قتل و خون و جنایت را به خاطر می‌آورد. بارها اندیشیده‌ام که باید خبرهای مربوط به آنها را بدون صفت و لقب آورد تا با تداعی بی‌طرفی، بر مخاطب تاثیر فزون‌تری بر جای گذارد، اما وقتی ماشین جنگی‌شان به راه می‌افتد و به صغیر و کبیر رحم نمی‌کند، تردید بازمی‌گردد که مگر می‌شود از صهیونیست‌ها گفت و با این صفات ذاتی ننامیدشان؟
از این که بگذریم، گاهی داغ بی‌تفاوتی برای ما، بدتر و بزرگتر از هر واقعه‌ای است؛ چه بغداد باشد یا غزه، چه کراچی باشد یا کشمیر، واکنش‌هامان کند و رسمی و وارفته است. یادمان که نرفته؟ در ماجرای توهین به حضرت رسول (ص) هم روزهای فراوانی گذشت تا سلول‌های خاکستری مغرمان به کار افتاد و جوششی به‌وجود آمد...
عکس‌هایی را که می‌بینید، تصاویر اعتراضات مردمی در هند غیر مسلمان و ترکیه لائیک است!
