ما ز یاران چشم یاری داشتیم... خود غلط بود آن چه ما پنداشتیم
تا درخت دوستی برگی دهد... حالیا رفتیم و تخمی کاشتیم
گفت و گو آیین درویشی نبود... ور نه با تو ماجراها داشتیم
شیوه چشمت فریب جنگ داشت... ما غلط کردیم و صلح انگاشتیم
گلبن حسنت نه خود شد دلفروز... ما دم همت بر او بگماشتیم
نکته​ها رفت و شکایت کس نکرد... جانب حرمت فرونگذاشتیم
گفت خود دادی به ما دل حافظا... ما محصل بر کسی نگماشتیم