یکی از کسانی که چند ماهی است در هر محفل و مجلسی که می‌نشیند، ادامه حرف‌اش را با مناسبت و بی‌مناسبت به آوینی مربوط می‌کند، مسعود ده‌نمکی است. در این چند ماه بارها تصمیم گرفته‌ام جوابیه مفصلی بنویسم و بی‌ربط بودن نوع موضع‌گیری‌های ده‌نمکی را توضیح دهم، اما هر دفعه از این بابت نگران شده‌ام که در جامعه‌ای که تصور می‌شود نوعی نزدیکی فکری بین آوینی و گروه‌های منتسب به امثال ده‌نمکی وجود دارد، نوشتن چنین مطالبی و ذکر این دو نام در کنار یکدیگر ممکن است بیشتر موجب رواج این توهم شود و کار را سخت‌تر کند. ضمن این که هنوز نتوانسته‌ام مطمئن شوم ده‌نمکی این حرف‌ها را از سر سادگی و نابلدی می‌گوید یا این که علاقه پیدا کرده با انتساب خودش به شهید آوینی و تکرار کردن نام او، آگاهانه برای خودش نوعی مصونیت و اعتبار دست و پا کند...(متن کامل)
این بخشی از یادداشت حسین معززی‌نیاست درباره سید‌مرتضی آوینی. شاید اوایل یادداشت نگران شوید که این چه حرف‌هایی است می‌خوانید و نویسنده کجا را نشانه گرفته، اما اگر دندان روی جگر بگذارید، حرف‌های خواندنی فراوانی در آن خواهید خواند.
