اگر ميخواستم راه را براي استفاده خودم از عسل مصفا و مغز گندم و بافته هاي كرم ابريشم باز ميكردم ولي دور باد .كه هواي نفسم بر من غلبه كند ....از من دور شو اي دنيا ريسمانت را بر روي كوهانت انداختم خود را از چنگالهاي تو رها كردم و از دامهاي تو نجات دادم

(نهج البلاغه نامه 45)